NİCK Alexander'in arzuladığı tek şey kolej eğitimi görmekti. O, çocukların sabahtan akşama kadar dinlenmeksizin çalıştırıldıkları, sevgi ve şefkatten uzak bir yetimler yuvasında büyümüştü.
Nick, zeki ve çalışkan bir çocuktu. Bu özellikleri sayesinde on dört yaşında liseyi bitirmeyi başardı. Sonra hayatını kazanabilmesi için yuvadan serbest bırakıldı. Bulabildiği tek iş bir terzi atölyesinde oldu. Buradaki işi, çok az bir ücret karşılığında dinlenmeksizin dikiş makinesini kullanmaktı. Daha sonraları atölyenin bir sendikaya üye olarak girmesiyle ücretler arttırılarak, çalışma saatleri de kısaltıldı.
Nick, kolej hülyasının gerçekleşmesinin kolay olmayacağını anlamıştı. Kendi duygularını etkileyen bir kızla evlendikten sonra hayatının akışı değişti. Bunun farkına varan Nick, önüne çıkacak fırsatlardan istifade etme kararlılığındaydı.
Kısa bir süre içerisinde, neleri var neleri yoksa hepsini bir araya getirerek bir emlâk bürosu açtı. Bu arada küçük sermayelerini arttırabilmek için alyanslarını bile sattılar.
On sene içerisinde işleri o kadar iyi gitti ki; nihayet bir gün karısı artık kolej eğitimi sırasının geldiğinde ısrar etti. Karısının bu samimi ısrarını kırmayan Nick, 36 yaşında doktorasını vererek kolej eğitimini tamamladı. Böylelikle ilk arzusuna da ulaşmıştı.
Karı-koca deniz kenarında bir yalı yapmak istediler. Kısa bir süre içinde bu isteklerinde de başarılı oldular.
Ondan sonra isteklerimize ulaştık deyip el el üstünde oturdular mı? Elbette ki hayır... Önlerinde eğitime başlaması gereken küçük bir kızları vardı. Onun eğitimi için gereken parayı da temin etmeliydiler. Eğer, işyerinin bulunduğu binanın ipoteğini kaldırarak apartman şeklinde düzenleyebilirlerse kira geliri kızlarının eğitimini karşılayabilirdi.
Sonunda bu iş de gerçekleşti. Karısını son gördüğümde, kocasının yeni hedef peşinde koştuğunu, kendisinin de ev işlerini bütünüyle üzerine aldığını öğrendim.
Bu çift de, Bernard Shaw'ın sözlerindeki anlamı kavrayanlardandı:
"Başarıdan korkarım. Bir işte başarıya ulaşmak, o kimsenin dünyada işinin bittiğine delildir. Tıpkı, erkek örümceğin kortesinde muvaffak olduğunda dişisi tarafından öldürülmesi gibi.. Daima, arkamda olana değil, önümdeki bir hedefe doğru, yol almak isterim.
Öncelikle hedefimi çok iyi tesbit ederim. Sonra yayımı gererek büyük bir kararlılıkla hedefime fırlatırım. Hedefsiz ok boşunadır.
Çoğu kimseler gerçek bir amaç belirleyemedikleri için hayatta bocalayıp dururlar. Böyleleri, tek boyutlu hayatlarında, günlerini gün etmek için yaşarlar. Hayattan zevk alanlar, hakikaten daima atik, canlı ve önlerine çıkan fırsatlardan istifade etmesini ve. bir hedefe yönelmesini bilen kimselerdir.
Evime ulaşmak düşüncesi değil midir beni merdivenlerde yürüten? Değişe, basamakları tırmanmanın ne anlamı olurdu?
Uzun vadeli plânlar hazırlarken çeşitli kademeler belirlenebilir. Meselâ, beş yıl sonra kocam terfî edecek, on yıl sonra müdür olacak gibi...
Müşterilerden birinin karısı, Anne Haywood'a şöyle dert yanmıştı: "Kocamın yeter derecede param, eğitimim ve tecrübem var dediği gün balayımızm sona erdiğine inanacağım."
"Elinize aldığınız şeyin bir an sonunu düşünecek olursanız yanlış bir hareket yapmazsınız/' sözü ne kadar doğrudur.
"En bahtsız, en ızdırap çeken kimse, yapabileceği yeni bir işi olmayan kimsedir."
"İşsiz adam durgun su gibidir, bozulup kirlenir. Ona, yeni bir akıntı vermekle temizleyip canlandırabiliriz."
işsizlik, insanı içten yıkan bir zehirdir.
İşte bu zehiri yudumlamamaları için, bir hedefe ulaştıktan sonra bir başkasının seçiminde hepimiz, kocalarımızla işbirliği yapalım.
DERLEYEN... (EDİTÖR)
İletişim:
[email protected]