Kaygının, kendi kendine gerçekleşen içsel konuşmalar şeklinde kendine özgü bir dili vardır. İç konuşmamız, çocukluktan itibaren var olur. Kimi zaman (özellikle çocukluk döneminde) rahatlıkla dışa vurabilsek de, çoğunlukla sessizce sürer. Kendimizle bağlantı kurduğumuz bir iletişim aracı olan dil, bizi mutlu edebildiği gibi, kimi zaman da mutsuzluğumuzun nedeni olur. Sizi mutlu eden bir olayı düşündüğünüzde, vücudunuzda olan biteni bir gözlemleyin. Bir de bunun zıttı bir olay karşısındaki hallerinizi gözleyin.
Farklı duyguların bedendeki etkileri de farklıdır. Önemli olan, duygularınızın, onların bedeniniz üzerindeki etkilerinin farkında olup onları anlamlandırmanızdır: Hangi koşullar altında, neyi nasıl hissettiğinizi.
İç konuşmanızı daha bilinçli ve daha istemli bir hale getirerek kaygınızı, son derece yararlı bir duygu hali olan temkin ve tedbirliliğe dönüştürebilirsiniz. Çünkü, kaygının temelinde bir tür sınanma korkusu vardır. Bu sınanmayı da çoğunlukla bir tür kişilik ve öz değer sınaması olarak algılarız.
Kaygı dilinin, yasakçı, kişiliği yüceltme ve aşağılama gibi basit bir ödül-ceza sistemi bulunmakta. Bu yüzden kaygı dili, kişiliği tek bir renge bağımlı kılar. Yani, o kişi ne ile nitelendiriliyorsa öyledir ve öyle kalmalıdır.
Yapmamız gereken, yeni ve faydalı bir dil oluşturmaktır. Bu yeni dili oluşturmak da öyle kolay değildir. Çünkü, kaygı dili otomatik bir hale gelmiştir. Değişmesi kolay olmayacaktır. Ancak şöyle bir avantajımız var ki, o da beynin öğrenme kolaylığıdır. Etiketçi, dar açılı, kutuplaşmış, yasalara dayalı, çevreye bağımlı özelliklere sahip olan kaygı dilinin yerine alternatif bir dil yerleştirmemiz şarttır. Biz bu dile "Pozitif Dil" diyelim dilerseniz. Peki pozitif dilin ne gibi özellikleri vardır?
Bir kere bu dil, kişiliği zedeleyici ya da yüceltici bir dil değildir. Başarısız olarak nitelendirdiğiniz bir sonuç elde ettiğinizde, sizi bir bütün olarak "Başarısız" ilan etmez, bu etiketi yapıştırmaz. Sadece o davranışın, "başarısız bir davranış" olduğunu, ancak bu durumun sürekli olmayacağını bildiği için, "başarılı bir davranış" gerçekleştirmesinin her zaman olanak dahilinde olduğunun bilincindedir. Örneğin, şöyle bir anket düzenlense ve bu ankette yer alacak sorunun şu şekilde olduğu düşünülse, yanıt ne olurdu acaba: "Bir konuda bilgisizliğinden ötürü başarısızlık gösterirseniz çevrenizin size olan saygısını yitirir ve gözden düşer misiniz?" Genel ve mantıklı cevap, "Hayır" olurdu muhtemelen. Ancak kaygı dilinin bu soruya cevabının "Evet" olacağı kesindir.Kullanacağımız pozitif dil, kişiliği tek bir renge boyayan bir dil de değildir. Kaygı dilinin kişiliğe tek bir renk vermesi gibi etiketçilik peşinde değildir. Pozitif dil, kişiliği değil, kişiliğin parçası olan davranışı, yeteneği veya bilgiyi değerlendirir. Örneğin, "Sen kötü bir insansın!" demek yerine, 'Yaptığın bu davranış doğru değil!" şeklinde, genele yönelik olmayan değerlendirmelerde bulunur. Pozitif dilde şöyle bir yargı vardır: "Belirli bir konuda başarılı olmak, başarısız bir takım denemelerden geçer." Çünkü, önemli olan başarılı ya da başarısız olmak değil, potansiyelimizi en üst seviyede kullanmaktır. Esas olan, gerektiği için değil, istendiği ve gelinebildiği kadarıyla bir yere gelmektir pozitif dilde.
Farklı kişiliklere göz attığımızda, ortak yönlerinin çoğunluğu oluşturduğunu, farklı özelliklerininse azınlıkta kaldığını görebiliriz.
Bu örnekte de görüldüğü gibi, bizi diğer insanlardan ayırt eden üstün yönlerimiz olabileceği gibi, onlardan üstün olmayan yönlerimiz de bulunmaktadır. Ancak bu iki yön de ortak yönlerimize göre azınlıkta kalmaktadır. Buradan hareketle, diğer insanlarla aramızdaki ortak yönlerin çoğunlukta olduğunu bilelim; varolan potansiyelimizi azami seviyede kullanalım ve zayıf yönlerimizle birlikte mevcut yeteneklerimizi de yükseltmeye gayret edelim. Tabii kendimize "Pozitif Dil"le sürekli telkinlerde bulunarak..
Bu makale şu konularla ilgili olabilir :
kaygı -
kaygının dili -
KAYGI DİLİ
başlıklı Cemal KONDU
tarafından yazılan yazı 2583 kişi tarafından okundu ve 0 kişi tarafından yorumlandı