Bahar mevsimi, toprak içinde iki tohum yan yana yatıyordu. Buğday tohumu yanındaki yulaf tohumuna seslendi:
- Ben köklerimi torağın derinliklerine salmak, filizimi toprağın üzerine salmak istiyorum. Baharın müjdecisi olmak, ileride tomurcuklar açmak ve güneşin sıcaklığını yapraklarımın üzerinde, rüzgarın serinliklerini başımda, hissetmek istiyorum. Yulaf tohumu korkulu bir sesle:
Ben korkuyorum. Köklerimi salarsam kurtlar kemirmeye kalkar, filizlerimi toprağın üstüne gönderirsem belki de kuzular beni bekler. Tehlikeler beni korkutuyor. En iyisi uygun zamanı beklemek... Hem burada sırtüstü yatmak, bana çok zevkli geliyor. Elimi sıcak sudan soğuk suya dokundurmak ve bir maceraya sürüklenmek istemiyorum.
Buğday tohumu:
Yeteneklerimi geliştirmek istiyorum. Tembellik bana göre değil.
Buğday tohumu arkadaşıyla yolunu ayırdı. Köklerini toprağın derinliklerine saldı, filizlerini toprağın üstüne uzattı. Filizleri kısa sürede yaprağa dönüştü. Güneşle selamlaşmak, kuş sesleriyle tanışmak, rüzgârın kollarında sallanmak çok hoşuna gidiyordu.
Yulaf tohumu ise uygun zamanı bekliyordu. Aslında bir şeyler beklediği de pek söylenemezdi. Tembel tembel yatmaktan başka bir şey yapmıyordu. Bir gün toprağı, bir tavuk, gagasıyla eşelemeye başladı. Yulaf tohumunu buldu ve bir lokmada yutuverdi. Yulaf olmayı göze alamayan tohum, gübre oldu.
DERLEYEN... (EDİTÖR)
İletişim:
[email protected]
Bu makale şu konularla ilgili olabilir :
riskler -
risk -
risk nedir -
risk almak -
Risk Almak
başlıklı Cemal KONDU
tarafından yazılan yazı 3049 kişi tarafından okundu ve 0 kişi tarafından yorumlandı