Ölmedikçe Herşeyimiz Tamam Demektir. Başarısızlık halinde öne sürdüğümüz mazeretlerin hepsine birden "Ah şu eksiklikler..." deriz. Şu olsaydı... Bu da bulunsaydı... Böyle olmayacaktı! Niğbolu Savaşı'ndan bir gece önce Yıldırım Beyazıd düşman kuşatması altındaki Niğbolu kalesi önüne gelmiş ve kale komutanı Doğan Bey'e seslenmişti: - Bre Doğan! Ölen var mı? Silah cephane durumu nasıl? Elimde olsaydı Doğan Bey'in cevabını muazzam bir tablo halinde her okula, her iş yerine, her eve asardım: - Ölmedikçe her şeyimiz tamam demektir!
DERLEYEN... (EDİTÖR)
İletişim:[email protected]
Adaletin Olmadığı Yerde Hiçbir Şey Yok Demektir Adaletsizlik, her değeri kokutur, çürütür, inançları sarsar, güven ortamını yok eder. Adaletin olmadığı oir yerde yıkılmak için başka hiçbir şeye ihtiyaç yoktur. Yönetim sürecinde de adil davranılması kalıcılık için şarttır. Adil davranmayan bir yönetici insan kaynaklı problemlerin faaliyet alanını tamamen kaplamasına yol açar. Artık başka hiçbir şey düşünmek, yapmak imkânı kalmaz. İşbirliği, ortak sorumluluk duygusu gibi kilit ihtiyaçlar karşılıksız kalır. Adil olmak her zaman tarafsız olmak anlamına gelmez. Adaleti sağlamak için bazen taraflı olmalıyız.
DERLEYEN... (EDİTÖR) İletişim:[email protected]
"Üsluplarda" disiplin söz konusu olamaz. Bunun adı "tekdüzelik"tir. İnsanlar kendilerini tercih ettikleri şekillerde ve serbestçe ifade edebilmelidirler. Teknik olarak ya da toplumsal anlamda "ifade hürriyetinin" kısıtlanması ile disiplin arasında kabul edilebilir bir bağ yoktur. "İfade" de, "üslup"da serbest olmalıdır. Bunlar faaliyet amacı içinde kaldıkça disipline güç veren unsurlardır. Bu unsurların hayatiyetine önem verilmezse disiplin "istibdat"a dönüşür. Üslupların çeşitliliği faaliyete zenginlik ve canlılık katar. "İfadenin" etkili ve faydalı olması da "üsluba" bağlıdır. Öyleyse üslupların baskı altında olduğu yerde ifade de baskı altında demektir. Disiplin, yöneticinin şahsî denetim ve baskı aracı olarak kullanılamaz. Disiplin "kırbaç" haline getirilemez. Şuurlu disiplin başlıbaşma ikinci bir yöneticidir. DERLEYEN... (EDİTÖR) İletişim:[email protected]
Hatırlama, belli süreçlerle zihne "kaydolmuş" bilgilerin, uygun ortamlarda yeniden ortaya çıkmasıdır. En başta gerekli olan, konuyu "anlayarak öğrenmek"tir. Ezberlenen konunun ne gerçek anlamda öğrenilmesi olur ne de hatırlanması. Çünkü ezber, zihinsel yeteneklerini besleyip geliştirmez. Aktif bir zihnin konuyu anlayarak takip etme olasılığı fazladır. Aktif olması da merak ve ilginin varlığından kaynaklanır. Sonraki adım, öğrenmiş olduğumuz konuyu "hafızada tutma" sürecidir. Zihin, hafızada tutma işini kendi bildiği şekilde, yani geçmiş yaşantılarını, algılama biçimini, vb. işin içine katıp yeni bilgiyi bunlarla yoğurarak gerçekleştirir. Zihin, algıladığı bilgiyi olduğu gibi kodlamaz. Bu kodlamayı kendi çalışma biçimine göre yapar. Bu yüzden zihnimizden, algıladığı bilgileri olduğu gibi kodlama-sını ve daha sonra da dışarı çıkarmasını bekleyemeyiz. Hatırlamada üçüncü adım, "bulup çıkarma"dır: Zihinde kodlanan bilginin dışa vurulması. Bulup çıkarma eylemi belli ortam ve koşullarda
Ders adını verdiğimiz eylem sürecinin genel anlamda iki türü olduğundan bahsetmiştik. Bunlar, konu türlerine ve veriliş biçimlerine göre sözel ve sayısal olarak karşımıza çıkmaktadır.
Sözel Dersler
Bunlar genel olarak, "Türkçe" ve "Sosyal Bilimler" başlıkları altında toplanan derslerdir. Bu iki alana baktığımızda özünün neye dayandığını fark edebiliriz. Özü, harflerden oluşmuş sembollere dayalı derslerdir bunlar. Peki, genel anlamda bu derslerin bizden istediği nedir? Harflerin oluşturduğu kelime, cümle, paragraf ve tüm olarak konudan anlam çıkarmaya çalışma. Bu derslerin istediği tek şey, "anlam çıkarma"dır. Yani, "Beni anlamlandırın, ben burada sembol olarak karşınıza çıkan harflerden oluşsam da, bütün olarak size bir anlam ifade ediyorum" diyen dersleridir bunlar. Ama söyledikleri çok önemli bir şey daha var ki, o da "Beni ezberlemeyin!". Ezberin, daha önce de söylediğimiz gibi, zihinsel kapasiteyi zedeleyici b
Not tutma denildiğinde genelde anlaşılan şey, anlatılan ya da okunan konuları olduğu gibi yazıya geçirmektir. Not tutmak, algılanan ve dolayısıyla zihinde yer oluşturan izlenimlerin yazıya kısaca dökülmesi demektir. Zihnin bilgileri hiçbir şekilde olduğu gibi kaydetmediğini bilelim. Zihin, kendine özgü "anlamlandırma" süreçleriyle dış olayları iç olaylarla kaynaştırarak bir bütün oluşturur. Bu özel işlevi nedeniyle zihin, olan bitenlere kendi soyutluğundan anlam vererek, gerek kavramlar, gerek duygusal geçmiş gibi içsel süreçlerle yeni bir bütün yaratmaktadır. Bu yeni bütün, çok karmaşık ve bir o kadar da değişebilme özelliğinde bir yapı gösterir. Böylece, belli bir olaya karşı geliştirmiş olduğumuz içsel ya da dışsal tepki, başka bir zamanda aynı olay karşısında çok farklı bir hal alabilmektedir. Not alırken zihnin bu özelliğini göz önünde bulundurmak çok işinize yarayabilir. Özgüven, burada da karşımıza önemli bir koşul olarak çıkıyor. Öğrenciler genelde düşük özgüven neden
"Üff! Ne güzel oturuyordum! Nerden çıktı bu ders de şimdi?", "Arkadaşlarım tam da beni çağırmışken ders mi olur?", "Biraz daha TV seyredeyim, nasıl olsa bir yere kaçmıyor ya!", "Bugün canım sıkılıyor, yarma bıraksam da olur!"... Ne kadar tanıdık tepkiler, değil mi? Öğrenci olmuş herkesin yaşadığı bir karşılıktır bu. Ders çalışmaktan ya kaçılır ya da belirsiz bir zamana ertelenir genelde. Oysa her ikisi de bir gerçeği ortadan kaldırmadığı gibi çözümü giderek çetrefılleşen, sevimsizleşen bir sorun oluşturur. Nedir yapılması gereken? Kendinizde şimdiye kadar ele aldıklarınıza dayanan bir "iç disiplin" oluşturmak. Şunu unutmayalım; ne yaparsak kendimiz için yaparız. Yaptığımız ya da yapacağımız şeyler ne ana babamız içindir ne de öğretmenlerimiz. Yaşam, bizim yaşamımız. Hayatımızı sahiplenerek yola koyulmak, kendimizi bu yolun gerektirdiği araç gereçle donatmak kendi işimiz ve bu da kendi elimizde. "Bir türlü derse başlayamıyorum" dediğinizde, hayatta ulaşm